v./m. (-s), persoon die of dier dat bepaalde ziektekiemen in zich draagt waarmee hij anderen kan besmetten, zonder zelf ziek te zijn.
Bacillendragers komen voor onder personen die de ziekte hebben doorgemaakt, maar ook onder personen die niet ziek geweest zijn. Het is een gewoon verschijnsel dat er bacillendragers zijn als er een infectieziekte heerst. Voor het lucht- en zeeverkeer zijn internationale bepalingen in het leven geroepen die waken tegen de overbrenging van de choleravibrio door bacillendragers naar gebieden waar cholera niet voorkomt. Van tyfus is bekend dat iemand zeer lang, soms zijn hele leven, bacillendrager blijft en een voortdurend gevaar voor zijn omgeving vormt. Behandeling met antibiotica kan tyfusbacillen in het lichaam van de bacillendrager uitroeien. Er zijn ook virusdragers.
