Brits-Amerikaanse beginselverklaring over de organisatie van de na-oorlogse verhoudingen, op 12.8.1941 door Churchill en Roosevelt aan boord van een Brits oorlogsschip (Prince of Wales) in de Atlantische Oceaan nabij New-foundland opgesteld. De voornaamste bepalingen zijn: de overwinnaars zouden geen gebiedsuitbreiding nastreven; territoriale veranderingen zouden slechts mogen plaatsvinden met instemming van de bevolking van het betrokken gebied; de volken zouden hun eigen regeringsvorm mogen bepalen; economische samenwerking tussen alle naties zou verwezenlijkt moeten worden en alle staten zouden onder gelijke voorwaarden toegang tot de handel en grondstoffen moeten hebben; het beginsel van de vrijheid van de zee zou gehandhaafd moeten worden; en een duurzaam veiligheidssysteem en ontwapening zouden tot stand gebracht moeten worden.
Het Atlantic Charter sluit voorts aan bij de zgn. vier vrijheden, door president Roosevelt in zijn congresrede van 6.1.1941 geformuleerd: vrijdom van gebrek en vrees, en vrijheid van godsdienst en meningsuiting.Op 1.1.1942 werden de beginselen van het Atlantic Charter door 26 geallieerde staten onderschreven. Op 1.3.1945 gebeurde dit nog eens door 21 andere staten. De betekenis van het Atlantic Charter bestaat vooral hierin dat het mede als uitgangspunt heeft gediend bij oprichting van de VN.
LITT. W.Arnold-Forster, Charters of the peace. A commentary on the Atlantic Charter and the declarations of Moscow, Cairo, and Teheran (1944); G. Schwarzenberger, Power politics (1951).
