v. (-en),
1. het bedekken van een vlak met getekende of gegraveerde lijnen, die evenwijdig lopen en elkaar soms kruisen;
2. het door arceren voortgebrachte: enkele met evenwijdige lijnen; dubbele Arcering, met gekruiste lijnen;
3. gearceerd gedeelte .
Doel is het verkrijgen van modelé door de wisselwerking van donkere en lichte partijen. Door variatie in onderlinge afstand of dikte van de lijnen wordt het gearceerde vlak donkerder of lichter. Behalve om kunstzinnige redenen wordt arcering ook toegepast om op plattegronden verschillende materialen, grondsoorten e.d. aan te geven.
In de heraldiek betekent het een stelsel van lijnen en stippen dat internationaal aanvaard is om bij zwart-wit-afbeeldingen kleuren aan te duiden. Het systeem is afkomstig van pater Silvester a Petra Sancta (1638). Reeds enkele eeuwen waren op verschillende plaatsen in West-Europa soortgelijke stelsels in gebruik, die sedertdien evenwel geheel verdrongen zijn. In landen onder invloed van de Engelse heraldieke wapenstijl wordt bij het afbeelden van wapens in zwart-wit vrijwel geen gebruik gemaakt van arcering. In 1971 is een nieuw arceringssysteem in Duitsland ontworpen (DIN 30601 Schraffuren für Farbdarstellungen) op basis van een lijnen- en puntensysteem dat zelfs op de schrijfmachine eenvoudig kan worden verwerkt: horizontale lijnen = rood; horizontale streepjes = groen; afwisselend lijnen en streepjes = geel; punten = blauw; afwisselend streepjes en punten = cyaanblauw; afwisselend punten en lijnen = purper.
