officieel: Accademia Arcadica, Italiaans genootschap in 1690 te Rome gesticht door schrijvers en geleerden, die Christina van Zweden tijdens haar leven om zich verenigd had. Zij stelden zich ten doel de dichtkunst te hernieuwen door de goede smaak en de juiste maat te handhaven en bestreden de heersende barokke, overladen dichtkunst van G.
B.Marini en diens navolgers (zgn. marinismo of secentismo) door de eenvoud van de herderspoëzie in haar plaats te stellen. De verdienste van l’Arcadia was, dat zij door de herleving van de poëtische vormen van de 16e eeuw, de weg opende voor het neoclassicisme van Foscolo, Parini en Alfieri en voor het melodrama van Metastasio.Maar doordat zij zich vooral met de uiterlijke vorm (sonnet, madrigaal, canzonetta en rijmloze verzen) bezighield, en een antihistorische inhoud eiste, is de arcadische poëzie over het geheel conventioneel koud en zoetelijk geweest. L’Arcadia bestaat nog steeds. Haar orgaan was Giornale Arcadico (nu: Atti dell Accademia dell'Arcadia).
LITT. Carini, L’Arcadia dal 1690 al 1890 (1891; onvoltooid); E.Portal, L’Arcadia (1923); G.Toffanin, L’Arcadia (1946).
