[Gr. a, niet, praxis, handelen], v., onvermogen tot het uitvoeren van doelmatige handelingen of bewegingen, waarbij de spieren niet zijn aangetast.
Apraxie kan het gevolg zijn van begripsverlies voor het gebruik dat van voorwerpen of werktuigen gemaakt moet worden. Soms wordt een beweging wel uitgevoerd, maar onhandig; in een ander geval worden wel de handelingen op zichzelf goed uitgevoerd, maar de opeenvolging is verkeerd; nog weer in andere gevallen is wel de opeenvolging juist, maar zijn de handelingen verkeerd. Tenslotte kan de onmogelijkheid bestaan om een handeling uit te voeren, omdat (tijdelijk) de bewegingsvoorstelling ontbreekt. Men mag pas van apraxie spreken als het begrijpen van opdrachten en herkennen van voorwerpen ongestoord zijn. De apraxie is een zeer zeldzame stoornis.
