[Egypt. hapi], m. (-sen), heilige stier van Memfis in het oude Egypte die in verband werd gebracht met o.a. de goden Atoem, Osiris en m.n. Ptah.
Dit laatste werd uitgedrukt door epitheta als ‘heraut’, ‘ziel’ en ‘zoon van Ptah’. Apis’ uiterlijke kenmerken zijn: zwarte huid, op het voorhoofd een witte driehoek, op de nek een witte vlek en op de flank een witte maansikkel. Van 1200 v. C. af kwam voor de heilige stieren het gemeenschappelijk graf (serapeum) in zwang, een ondergrondse gang met zijkamers. In iedere kamer was een apis begraven. Op afbeeldingen had de apis een zonneschijf met uraeusslang tussen de horens (zie Uraeus, zie Serapis).
LITT. H. Kees, Der Götterglaube im alten Aegypten (1956; p.76-78); E. Otto, Beiträge zur Gesch. der Stierkulte in Aegypten (in: Untersuchungen zur Gesch. und Altertumsk. Aegyptens XIII, 1938).
