actieve school, een schooltype dat de onderwijsvernieuwing niet zoekt in een bepaald programma, maar zich richt op de kinderlijke belangstelling en behoefte aan activiteit (zelfwerkzaamheid) en dan ook aanknoopt bij het spel van het kind. De term werd vooral bekend door Ferrières werk L’Ecole active (1922), en haar grondslagen werden reeds bepleit door Pestalozzi en Rousseau. Deze vernieuwing richt zich niet in de eerste plaats op de methode, maar op de mentaliteit. Er worden dus wel nieuwe leervormen geïntroduceerd, maar de nadruk ligt vooral op de sfeer waarin dit gebeurt.
Vertegenwoordigers van deze richting vindt men o.a. in Boeke, Decroly, Dewey, Ligthart, Montessori. In de VS heeft deze richting het gehele onderwijs doortrokken, in Europa in veel mindere mate. Er is echter een snel doordringen van het activiteitsbeginsel merkbaar.
