accretie - accre'tie [Lat. accretio, aangroeiing], v. (-s), toeneming in massa van sterren. Accretie vindt plaats door het opnemen van interstellair stof en gas tijdens de beweging, of door het opnemen van materiaal dat door een begeleider wordt afgestaan.
Dit laatste komt voor tijdens de evolutie van dubbelsterren. De zwaarste component, die het snelst evolueert en waarvan tijdens de fase van waterstofverbranding de straal in grootte toeneemt, zal op een bepaald ogenblik een volume hebben dat groter is dan zijn critisch Roche-volurae, zodat massa wordt afgestaan. Deze massa blijft binnen het gemeenschappelijk equipotentiaaloppervlak van beide componenten, en wordt door de tweede ster die haar Roche-volume nog niet vult, opgenomen.
