accident' [Fr., Lat. accidere, gebeuren], o. (en):
1. ongeval, ongeluk;
2. toevallige eigenschap van een zaak, in tegenstelling met het essentiële ;
3. toevallige verhoging of verlaging van een toon; teken daarvoor.
Een accidentie kan aan een ding toekomen of niet toekomen, zonder dat het van karakter verandert. Een mens kan blank zijn of niet zonder dat hij ophoudt mens te zijn. Voor de moderne logica is het onderscheid tussen wezenlijke eigenschap en accidentie niet meer absoluut, maar slechts geldig binnen een bepaald systeem of taalspel.
