aan'stelling, v. (-en), 1. de daad van aanstellen in alle betekenissen; 2. ambtelijke kennisgeving dat men tot zekere betrekking aangesteld is; akte van aanstelling, schriftelijk bewijs van benoeming; ook het stuk waarin een benoeming vervat is .
Deze term wordt gewoonlijk gebruikt voor benoeming van ambtenaren in de openbare dienst, waarbij déze benoeming veelal wordt gekenschetst als een eenzijdige administratieve beschikking, wel te onderscheiden van de tweezijdige arbeidsovereenkomst, die de juridische grondslag vormt, waarop de zgn. arbeidscontractanten in de openbare dienst werkzaam zijn.
