N.W.-China; 3 m.
De Perzische sering vormt een brede, opgaand groeiende struik met slanke, olijfgroene twijgen; bladeren 3-7 cm lang, lancetvormig met toegespitste top, wigvormig toelopende bladvoet, vaak 3-lobbig, geheel kaal. Bloeit in Mei met lichtpaarse bloemen in 5-8 cm lange, overhangende of soms opstaande pluimen;
bloeiwijze, bloemsteel en kelk kaal; kroonbuis zeer dun; kroonlobben eivormig; vrucht 8-10 mm lang, kantig.
S.p.var. álba WEST. bloeit met witte of wit met lichtlila gekleurde bloemen; niet mooi.
S.p.var. integrifólia VAHL; bladeren geheel of gedeeltelijk ongelobd; volgens REHDER de typische vorm;
bekend is dat de soort niet in het wild voorkomt.
S.p.var. Iaciniáta WEST., synoniem.: .S.p.var. pinnáta JACQ., komt wel voor in N.W.-China, vormt een gedrongen groeiende struik en heeft iets grotere bladeren dan de soort; deze zijn 3-9-lobbig of veerspletig; bloeit in iets kleinere en smallere pluimen.
