Populierbladige berk N.-Amerika; 10-12 m.
Syn.: B. álba L. var. populifólia SPACH, B. cuspidáta SCHRAD..
Behalve de reeds eerder genoemde inheemse soorten, is de populierbladige berk een der meest bekende berken in ons land, welke voor tuin- en parkbeplanting worden gebruikt. Hij vormt een brede, losse kroon met gladde, grijze stam, terwijl de schors zeer weinig afbladert. De takken en twijgen zijn kaal, met wratten bezet, enigszins ruw aanvoelend, later glanzend donkerbruin. Bladstelen 1,5-4 cm lang en zeer dun; bladeren gemiddeld 6-8 cm lang, aanvankelijk weinig behaard, later geheel kaal, alleen langs de hoofdnerven soms zwak behaard, bovenzijde zwak glanzend donkergroen, onderzijde iets lichter, hartvormig-driehoekig met afgeronde hoeken en met lang toegespitste top; katjes tot 4 cm lang en hangend.
Deze soort groeit op bijna alle gronden; zij vormt een brede kroon met enigszins hangende zijtakken. B. p. var. laciniáta LOUD. heeft veervormig ingesneden bladeren.
