Japan, Korea; 5-8 m.
Synoniem: A. polymórphum SIEB. et Zucc..
Gewoonlijk wordt deze esdoorn bij ons als struikvorm gekweekt en in onze tuinen en parken uitgeplant;
beter is het, en ook meer naar de natuurlijke vorm van deze soort, om hiervan bomen te kweken, welke ook bij ons nog een vrij grote hoogte kunnen bereiken.
Daar de soort ook zeer veel wordt gekweekt voor onderstammen om de vele variëteiten en vormen van A. palmátum en A. japónicum op te veredelen, is het niet moeilijk de geschiktste exemplaren voor dit doel uit te planten. Vooral voor kleine tuinen is hij dan ook zeer aan te bevelen, daar hij een sierlijke losse kroon vormt met een gladde, iets gestreepte stam, terwijl in het najaar de kleine, diep gelobde bladeren goudgeel tot oranje verkleuren.
Jonge twijgen kaal en glanzend, eerst groen later bmin-groen tot rood getint; takken blauw-wit gestreept; knoppen klein en spits, bruin-groen; bladstelen 3-6 cm lang, bruingroen, soms helderrood;
bladeren 5-8 cm lang, bovenzijde matglanzend donkergroen, onderzijde enigszins glanzend lichtgroen, aan beide zijden kaal, meestal 5-7-lobbig, de lobben lang toegespitst, bladrand gezaagd, bladvoet hartvormig. Bloeit in Mei, met kleine, purperrode bloemen in opstaande tuilen; vruchten klein en rond, met onder een stompe hoek staande, sikkelvormig naar elkander toegebogen vleugels.
De soort wordt van zaad vermeerderd, onderstaande variëteiten en vormen door veredeling onder glas op zaailingen der soort; enkele variëteiten worden ook door afleggen vermeerderd, voornamelijk zij die tot eerstgenoemde groep behoren. Binnen de soort is de kleur der jonge twijgen en de vorm en kleur der bladeren zeer variërend, soms zijn de bladeren alle 5-lobbig, de lobben meer of minder diep ingesneden, soms dofgroen, ook glanzend groen getint;
dit zijn echter alle kleine verschillen die binnen een soort mogelijk zijn.
Hoofdzakelijk kennen wij dan ook slechts zes variëteiten, terwijl de zeer vele vormen en afwijkingen in vorm en kleur der bladeren, hierbij zijn ingedeeld.
