Spaans politicus, *18.1.1915 Gijon (Asturië). Carrillo was de zoon van een socialistisch arbeider, werd zelf typograaf, speelde een leidende rol in de socialistische jeugdbeweging.
In 1936 werd hij communist en was tijdens de Spaanse Burgeroorlog o.a. lid van de junta die de verdediging van Madrid leidde. In 1939 dwong de overwinning van de rebellen hem naar Frankrijk uit te wijken. Nog hetzelfde jaar arriveerde Carrillo in de USSR, waar hij een half jaar lang secretaris van de Communistische Jeugdinternationale was. Daarna voerde hij voor de Komintern enkele missies uit in Noord- en Latijns-Amerika. In 1945 werd hij lid van het Politbureau van de Spaanse Communistische Partij. Sindsdien woonde hij voornamelijk in Frankrijk en bezocht regelmatig Oost-Europa.
In 1960 benoemde zijn partij hem tot secretaris-generaal. Sinds 1968 gaf hij blijk van een kritische instelling jegens de USSR. In 1976 keerde hij illegaal terug naar Spanje. Zijn arrestatie in hetzelfde jaar leidde tot veel protest. Kort daarop werd hij vrijgelaten. Zijn boek Eurocomunismo y estado (1977) verscherpte de discussie over het → eurocommunisme.
