Frans econoom en politicus, *12.4.1924 Saint Dénis (Réunion). Van 195962 was Barre kabinetsdirecteur van de minister van Industrie.
Sinds 1963 doceerde hij politieke economie aan de Sorbonne in Parijs, en was in diverse functies betrokken bij de economische en financiële planning van de regering. Van 1967-73 was hij lid en vice-president van de Europese Commissie in Brussel, belast met de economische politiek, sinds 1970 tevens met de financiële politiek. Van hem stamt het plan-Barre, dat naar aanzienlijke bezuinigingen streeft en voorziet in internationale samenwerking tussen de ministers van Economische Zaken en de nationale banken inzake de geld- en valutapolitiek. In jan. 1965 werd de partijloze Barre door J.Chirac aangetrokken als minister voor Buitenlandse Handel. Na Chiracs aftreden wees president V.Giscard d’Estaing hem aan als premier. Barre is tevens minister van Economische en Financiële Zaken.
Op 27.8.1976 presenteerde Barre zijn kabinet, dat economische hervormingen beoogde en een opening naar links zocht. Na de breuk tussen de regeringspartijen en de linkse overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen gaf Giscard Barre opdracht om zijn kabinet een buitenparlementaire status te geven (mrt. 1977). In 1978 werd Barre bij parlementsverkiezingen gekozen tot afgevaardigde van het Rhönedepartement. Barre wordt beschouwd als een handig regeringsleider en een verdediger van de politiek van Giscard d’Estaing.
