v., tak van de chemie die zich bezighoudt met de chemische samenstelling van de biosfeer en het gedrag en het verblijf van chemische stoffen in het milieu, ongeacht of er sprake is van vervuiling.
© De milieuchemie richt zich vooral op het ontwikkelen van analysemethoden om stoffen aan te tonen die in zeer geringe hoeveelheden in het milieu terecht komen. Een tweede taak van de milieuchemie, het maken van modellen waarmee het gedrag van verontreinigende stoffen in het milieu voorspeld kan worden, wordt de laatste jaren steeds belangrijker. Tenslotte kan men nog het ontwikkelen van chemisch-technologische mogelijkheden ter bestrijding van de milieuverontreiniging tot de milieuchemie rekenen. Voorbeelden van huidige milieuchemische problemen zijn:
1. hoe komt zure regen tot stand;
2. hoe voltrekt zich de biologische afbraak van milieuvreemde verbindingen (PCB’S, dioxine, DDT);
3. hoe verspreiden verontreinigingen zich in de bodem;
4. hoe reageren luchtverontreinigende stoffen met elkaar (smogvorming);
5. hoe kunnen minieme hoeveelheden verontreinigende stoffen gemeten worden (dioxine in de rookgassen van vuilverbrandingsinstallaties);
6. wat gebeurt er met het → kooldioxide dat in de atmosfeer terecht komt.
Sinds 1974 wordt milieuchemie aan de Universiteit van Amsterdam als hoofdvak gedoceerd.
