Frans rooms-katholiek theoloog, *7.1.1895 Soisy-sur-Seine. Chenu werd in 1913 dominicaan en in 1918 priester.
Hij doceerde van 1920-42 geschiedenis van de theologie aan de theologische school Le Saulchoir te Étiolles (bij Parijs). In 1942 werd zijn boek Une école de théologie door de kerkelijke autoriteiten in Rome veroordeeld. Niettemin bleef hij theologisch adviseur van de priester-arbeiders, van de basisgroepen van arbeiders te Parijs en van kardinaal Suhard. Van 1947-53 was hij hoogleraar aan de École des Hautes Études van de Sorbonne en daarna aan het Institut Catholique te Parijs. Chenu heeft belangrijk werk verricht op het gebied van de geschiedenis van de middeleeuwse theologie en schreef indringende studies over de christelijke waarde van de arbeid. Op het Tweede Vaticaanse Concilie had hij invloed door zijn verdediging van de ontwikkeling van het theologisch denken. Werken: Une école de théologie (1937), Une théologie du travail (1955), La théologie est-elle une Science? (1957), L’évangile dans le temps (1964), Théologie de la matière (1967), La liberté dans la foi (1969), Apprendre d lire les signes du temps (1972), L’Esprit qui nous parle a travers l’incroyance (1976), (met M.Neusch) Au pays de la théologie (1979), La doctrine sociale de l’Eglise comme idéologie (1979).
