o., geschut dat in de eerste plaats bestemd is voor de bestrijding van vliegtuigen en helikopters.
© De meeste landen beschikken tegenwoordig over een grote verscheidenheid aan wapensystemen, die kunnen worden ingezet in het kader van de luchtverdediging. Het betreft in de eerste plaats luchtdoelgeschut, waarmee zowel landstrijdkrachten als uit strategisch oogpunt belangrijke objecten (vliegvelden, havens, spoorwegknooppunten enz.) kunnen worden beschermd tegen vijandelijke dreiging vanuit de lucht. Het gemotoriseerde geschut is de laatste jaren op grote schaal vervangen door gemechaniseerd geschut. Een van de bekendste typen hiervan is het gemechaniseerde 35 mm pantserrupsgeschut tegen luchtdoelen. Dit is een zeer gecompliceerd wapensysteem, opgebouwd uit een aangepast onderstel van de Leopardtank, vuurleidingsapparatuur van Contraves, radarsystemen van Hollandse Signaal en 35 mm dubbelloopsgeschut van Oerlikon. Beide kanonnen hebben een vuursnelheid van ongeveer 550 schoten per minuut. Een ander modern wapensysteem, dat in het kader van de luchtverdediging in verscheidene landen in de bewapening is opgenomen, is de Amerikaanse Stinger. Dit systeem bestaat uit een richt- en lanceerhandgreep en een lanceerbuis, waarin zich een raket bevindt. Het wordt door één man gedragen en bediend.
De geleiding van de raket geschiedt met behulp van infraroodgevoelige apparatuur. Het maximumbereik ligt in de orde van grootte van 5 km.
