v. (-n), (quantummechanica) constante die een maat is voor de sterkte van een wisselwerking.
© Om de sterkte van de verschillende wisselwerkingen te vergelijken, gebruikt men de dimensieloze koppelingsconstanten. Deze verkrijgt men door de voor de sterkte van de wisselwerking kenmerkende factor te delen door c (de lichtsnelheid) enh = hl2 n (h = constante van Planck). Voor de elektromagnetische wisselwerking (beschreven door de wet van Coulomb) krijgt men dan de zgn. fijnstructuurconstante a = e^lhc = 1/137 (e = elementaire lading). De sterke wisselwerking heeft een dimensieloze koppelingsconstante van 1-15 (hangt af van de precieze theoretische beschrijving). De zwakke wisselwerking en de gravitatie hebben dimensieloze koppelingsconstanten 5-1014 resp. KL40.
