Duits historicus, *13.3.1922 Stuttgart. Bracher studeerde geschiedenis in Tübingen en aan Harvard University.
Sinds 1959 is hij hoogleraar in de politieke wetenschappen en de hedendaagse geschiedenis aan de universiteit van Bonn. In 1962 werd hij tevens voorzitter van de commissie voor de geschiedenis van het parlement en de politieke partijen. Brachers belangrijkste publikaties betreffen de Duitse en de Europese algemene geschiedenis van de jaren twintig en dertig. Werken: Die Auflösung der Weimarer Republik (1955), Die nationalsozialistische Machtergreifung (I960; met W.Sauer en G.Schultz), Deutschland zwischen Demokratie und Diktatur (1964), Die deutsche Diktatur (1969), Das deutsche Dilemma (1971), Zeitgeschichtliche Kontroversen (1976), Die Krise Europas (1976), Schlüsselwörter in der Geschichte (1978).
