Duits psychoanalyticus, *28.4.1923 Berlijn. Na zijn studies in de geneeskunde, de filosofie en de psychologie volgde hij een opleiding tot psychiater en psychoanalyticus in Berlijn.
Sinds 1962 bekleedt hij een leerstoel in de psychosomatiek en heeft hij de leiding van het Centrum voor Psychosomatische Geneeskunde aan de Justus Liebig-universiteit te Giessen. De klemtoon van zijn werk ligt enerzijds op het gebied van de psychosomatische geneeskunde en anderzijds op het gebied van de gezinstherapie. Als psychoanalyticus ging zijn belangstelling uit naar het kind en het gezin waarin het leeft, speciaal naar de neurotiserende invloed van de ouders op het kind. De neurose is volgens hem geen individuele aangelegenheid. Psychische zieken moeten volgens Richter hoofdzakelijk vanuit hun psychosociale conflictveld worden benaderd. De behandeling mag zich niet alleen richten op het manifest zieke individu, maar moet ook en vooral worden betrokken op de grotere groep, het echtpaar, het gezin, de familie, enz., met hun ziekmakende interpersoonlijke conflicten. Hij publiceerde o.a. Eltern, Kind und Neurose (1963), Patient Familie (1970), Herzneurose (1973), Lernziel Solidarität (1974), Die Gruppe (1974), Flüchten oder Standhalten (1976), Familie und seelische Krankheit (1976), Engagierte Analysen (1978), Der Gotteskomplex (1979) en Sich der Krise stellen (1981).
