Duits historicus, *27.3.1909 München; zoon van Thomas Mann. Mann studeerde filosofie in München, Berlijn en Heidelberg.
Hij promoveerde in 1932 bij K.Jaspers. In 1933 week hij met zijn ouders uit naar Frankrijk. Van 1942-58 verbleef hij in de VS, de laatste jaren als hoogleraar geschiedenis aan het Men’s College in Claremont (Californië); daarna vestigde hij zich in Zwitserland. Van 1960-64 bezette hij de nieuw opgerichte leerstoel voor wetenschappelijke politiek aan de technische hogeschool te Stuttgart. Mann steunde de ‘Ostpolitik’ van W.Brandt. In 1977 pleitte hij voor hardere methoden in de bestrijding van het terrorisme (‘burgeroorlog’). Werken: Vom Geist Amerikas (1954), Deutsche Geschichte des 19. und 20. Jahrhunderts (1958), Vort Weimar nach Bonn - 50 Jahre deutsche Republik (1970), Wallenstein (1971), Zwölf Versuche (1973; essays), Zeiten und Figuren (1979; essays). Manrique, César, Spaans architect en beeldend kunstenaar, *24.4.1920 Arrecife (Lanzarote). Manrique studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van San Fernando te Madrid. Zijn werk was aanvankelijk figuratief en kenmerkte zich door een fel koloriet. Na 1953 werd zijn schilderwerk abstract, zij het dat het aan de vulkanische gesteldheid van zijn geboorte-eiland herinnerde. Hij nam deel aan de biënnale van Venetië en aan de tweede Spaans-Amerikaanse biënnale van Habana. Hij exposeerde in vele steden. Van 1965—68 werkte hij te New York. In 1968 keerde hij naar Lanzarote terug, waar hij zich verdiepte in de studie van de volkse architectuur, hetgeen resulteerde in het boek Lanzarote arquitectura inédita. Ook liet hij een huis bouwen dat in algehele harmonie met de vulkanische bodem van het eiland was.
