(FAO), Voedsel- en Landbouworganisatie, gespecialiseerde organisatie van de VN. Het doel van deze wetenschappelijk-technische organisatie is de verbetering van de voedselsituatie en de levensstandaard in de aangesloten landen, m.n. door de verbetering van de produktie en de distributie van landbouwprodukten.
In 1979 waren 144 landen lid. Belangrijke nietleden zijn o.a. de DDR, Taiwan, Noord-Korea, de USSR en Zuid-Afrika. Directeur-generaal was van 1976-81 de Libanees Édouard Saouma.Na de magere oogstjaren van 1965—68 werd het beleid van de FAO geconcentreerd op vijf punten:
1. stimulering van hoog-renderende variëteiten door betere bemesting en waterbeheersing en door aanpassing van de produkten aan de klimatologische omstandigheden;
2. aanvulling van het (vooral dierlijke) proteïnetekort, o.a. door koopkrachtverbetering;
3. tegengaan van voedselverspilling door ziekten bij produktie en opslag en bestrijding van menselijke tekortkomingen bij het misbruik van natuurlijke hulpbronnen;
4. ontwikkeling van het arbeidspotentieel door modernisering van de sociale structuur op het platteland en verhoging van de levensstandaard;
5. steun bij de inkomensvorming en stimulering van de nationale besparing, o.a. door exportbevordering en/of importsubstitutie.
De voedseltekorten in 1972-75 in de Sahellanden hebben de uitvoering van dit programma sterk vertraagd. In 1973 werd dan ook het Office for Special Relief Operations (OSRO) opgericht, speciaal gericht op hulp bij deze dramatische voedseltekorten. In 1975 werd het OSRO uitgebreid, om in het algemeen te kunnen functioneren bij zulk soort situaties. In 1978 besteedde het OSRO $ 6,5 mln. aan zaden, veevoer, gezondheidsprojecten voor de veestapel, gewasbescherming en andere landbouwprojecten. Afgezien van de Sahel had het OSRO projecten lopen in elf landen voor een totale waarde van $ 4,4 mln.
In 1976 werd het Technical Co-operation Programme (TCP) opgericht om snel te kunnen ingrijpen bij natuurrampen of grote moeilijkheden bij projecten. Eind 1978 had het Programma $ 30 mln. besteed aan 400 projecten, waarvan er 60 % in de armste landen waren.
Uitgaande van de noodzaak om de wereldvoedselproduktie met 4 % per jaar te laten stijgen, besloot het Wereld Voedsel Congres (Rome 1974) o.a. tot de oprichting van het → International Fund for Agricultural Development (IFAD) om agrarische investeringen in de ontwikkelingslanden te stimuleren. In 1978 was een gemiddelde groei van de voedselproduktie van 3 % gerealiseerd.
