o., term ter aanduiding van een denkrichting binnen de communistische beweging, die een grotere onafhankelijkheid tegenover de USSR en meer aansluiting bij de eigen nationale, of westers-democratische tradities voorstaat.
© De opvattingen die later bekend werden als eurocommunisme kregen vooral na 1956, het begin van de destalinisatie, sterke impulsen, o.a. bij de communistische partijen van Italië, Frankrijk, GrootBrittannië, Spanje en Nederland. De wortels ervan gaan echter veel verder terug, m.n. tot de Volksfrontpolitiek van de jaren dertig en de ervaringen uit de strijd tegen de diverse fascistische dictaturen. De term eurocommunisme is overigens niet afkomstig uit de communistische beweging zelf en is in een aantal opzichten weinig bevredigend, enerzijds omdat soms ook niet-Europese communistische partijen (b.v. de Japanse) tot het eurocommunisme worden gerekend, anderzijds omdat ook tussen de als ‘eurocommunistisch’ aangeduide partijen in een reeks van kwesties geen eenstemmigheid bestaat. Mede om deze reden gebruiken de Ned. en Belg. communistische partijen deze term niet.
Litt. S.Carrillo, ‘Eurocommunismo’ y estado (1977; Du. vert.).
