klassieke conditionering

betekenis & definitie

Vorm van leren waarbij een geconditioneerde stimulus (waarmee een bepaalde te conditioneren respons moet worden opgewekt) gekoppeld wordt aan een bestaande natuurlijke, ongeconditioneerde stimulus (bijvoorbeeld: het zien van voedsel), net zolang totdat de geconditioneerde stimulus (bijvoorbeeld: het geluid van een bel) alleen voldoende is om de natuurlijke, ongeconditioneerde respons (bijvoorbeeld: speeksel in de mond krijgen bij het zien van voedsel) op te roepen. Deze respons is in het leerproces geconditioneerd. Zie ook: geconditioneerde respons.