(Rolde 20.1.1782 - Leeuwarden 23.5.1851).
Architect en aanlegger van landschapsparken en stadstuinen in Noord-Nederland. Woonde in Assen, Groningen en vanaf 1823 in Leeuwarden, waar hij dikwijls opdrachten voor de stad uitvoerde. Bij de opmerkelijk vroege ontmanteling van de stadswallen ontwierp hij de tuinen en plantsoenen. In dit proces is de Prinsentuin tweemaal aangepakt (1820) resp. uitgebreid (1842). Ook de (Oude) Algemene Begraafplaats (1831), een uitzonderlijk funerair park, is van zijn hand. Zijn opdrachtgevers waren van adel, bestuurders of geleerden uit de drie noordelijke provincies. Zijn eigen aanpak is een romantische, niet op weidsheid, maar juist op intimiteit gerichte landschapsstijl met een indrukwekkende compositie van lange lijnen van paden en compacte details van perken in een decor van bijzondere glooiingen.
Parken in Fryslân zijn o.m. Staniastate bij Oentsjerk (1821 en 1834), Oranjestein en de overtuin van Oranjewoud in Oranjewoud (1821-1824), de overtuin van Lyndensteyn in Beetsterzwaag (1821 en 1824) en het werkverschaffingsproject van de Nieuwe Aanleg bij Wolvega (1837-1842). In Groningen en Drenthe heeft hij ook enige tuinen ontworpen.
Zie: Laan van der-Meijer, E. e.a., Roodbaards Rijkdom (2012); Mulder-Radetzky, R., L.P. Roodbaard (1782-1851). Een tuinarchitect met schildersogen (1999); Leeuwen, R. van, ‘Roodbaard's canon', in: Groen 1987, nr 7/8, 20-30; Karstkarel, P. e.a., Lucas Pieters Roodbaard (1979); EVF 554. www.roodbaardsrijkdom.nl.