Overwegend laagliggend zandig en/of kleiig land langs van oorsprong natuurlijk stromend water.
Vroeger uitsluitend in gebruik als hooiland dat hoogstens één keer per jaar werd gemaaid. In het Fries overwegend in de meervoudsvorm marsken of mersken gebruikt. Als naam bijv. bewaard in De Mersken (N. van Terwispel en nog eens Z. van Ureterp) langs het Alddjip.Zie: EWN 3, 325; WFT 13, 132; 203; Schönfeld, M., Veldnamen in Nederland (1955) 48; FP 2 (1949) 83-84.