Hersenkern van de (linker) temporaalkwab, betrokken bij het begrijpen van taal
Het gebied van Wernicke wordt ook wel het sensorisch spraakcentrum genoemd, omdat het signalen uit het oor integreert die via de gehoorzenuw, de hersenstam (colliculus inferior) en de thalamus binnenkomen. Het gebied ligt aan de zijkant van de grote hersenen, in het achterste deel van de gyrus temporalis superior en is verbonden met het gebied van Broca, dat meer naar voren in de frontaalkwab ligt, door middel van een opvallende zenuwbaan, de fasciculus arcuatus. Net als het gebied van Broca is het Wernicke-centrum vooral in de linkerhersenhelft ontwikkeld, de hersenhelft die bij de meeste mensen gebruikt wordt voor het spreken (zie het lemma lateralisatie).
De arcuate fasciculus tussen de gebieden van Wernicke en Broca, die bij de mens heel geprononceerd is, wordt vaak aangevoerd als een cruciale voorwaarde voor de evolutie van taal.
Het gebied is genoemd naar Carl Wernicke, een Duitse anatoom (1848-1905). Als het beschadigd is, bijvoorbeeld door een herseninfarct, heeft de patiënt moeite om te begrijpen wat er gezegd wordt. Als het gebied van Broca tegelijkertijd onaangetast is kan hij wel vloeiend spreken, maar zonder betekenis. Men noemt dit sensorische spraakafasie.
Hoewel spraak als een typische verworvenheid van Homo sapiens beschouwd wordt is er een homoloog van het Wernicke-centrum in de hersenen van de chimpansee: een gebied aangeduid als Tpt. Opvallend is dat dit gebied ook bilaterale asymmetrie vertoont: het is groter aan de linkerkant. Zoals zo vaak in de evolutionaire geschiedenis lopen de benodigde structuren en moleculaire mechanismen vooruit op de evolutie van de functie zelf.
