Probleem(-ac)cumulatiegebied - ambtelijk jargon voor ‘achterstandsbuurt; sterk verloederde wijk’.
Als oude wijken een voedingsbodem van rechtsextremisme worden, is dat een collectief probleem, dat ten dele het gevolg is van sociaal-economische factoren en van falen van nationaal en stedelijk beleid. Binnenlandse Zaken, andere departementen en stedelijke besturen hebben zeventien oude wijken in Nederlandse steden eerst ‘probleemaccumulatiegebieden’ genoemd en er later de sociale vernieuwing op losgelaten. de Volkskrant, 30-11-91
Soms is het overheidsbeleid niet alleen onduidelijk, maar werkt het zelfs averechts. Door een competitiestrijd tussen betrokken ministeries en gebrek aan visie bij de verantwoordelijke politici kwam van de voorloper van de sociale vernieuwing, het in 1985 gestarte ‘probleem-cumulatiegebiedenbeleid’ (sic), niets terecht. Elsevier, 02-05-92
Daar in de Eekhoorntjesdreef en het probleemaccumulatiegebied hadden ze het toch ook druk met de nieuwe tijd: met zelfontplooiing en persoonlijke vrijheid en openheid en contacten-naar-anderen-toe. HP/De Tijd, 18-06-94
Hij voelt zich wel thuis in dit ‘probleemaccumulatiegebied’, zoals de gemeente het noemt; deze ‘sterk verloederde wijk’, zoals Charles Groenhuijsen het onlangs op de televisie betitelde. HP/De Tijd, 21-01-94
De toestand van Amsterdam is weinig florissant. In het dieventaaltje van zorgelijke beleidsnota’s kan met recht worden gesproken van een ‘probleemaccumulatiegebied’. Een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking is non-actief. Veel economisch niet-actieven horen tot een etnische minderheid. Elsevier, 19-11-94
De kroeg is door de cabaretiers Roland Smeenk en Hans Teeuwen eens bezongen in een mooi lied over een hoek van de stad waar ze buitenlanders, ongeschoolde werklozen en prostituees bij elkaar hebben gebracht en die vervolgens ‘probleemcumulatiegebied’ is gaan heten - het bruist er niet, het zindert er niet, je krijgt er niet eens de blues van. HP/De Tijd, 04-01-97
