Peacekeeper - (Eng. ‘vredeshandhaver’), militair die zijn bevoegdheid krijgt van de Verenigde Naties en die deel uitmaakt van een bezettingsmacht in een land waar een burgeroorlog woedt. Met instemming van de betrokkenen moet hij een gewapend conflict trachten te voorkomen of met vreedzame middelen zien te beëindigen. Meer algemeen ook voor elke organisatie die instaat voor het handhaven van de vrede tussen naties of individuele gemeenschappen. In het Engelse taalgebied bestaat dit begrip al sinds ca. 1961. Bij ons vond het woord peacekeeper vooral ingang bij het begin van de burgeroorlog in het voormalige Joegoslavië. Hier tegenover staat de peace enforcer, een militair die harde militaire acties mag uitvoeren, zonder instemming van de partijen.
De Nederlandse peacekeepers hadden zich in een oorlog gestort met de bedoeling de VN-instructie (geweld alleen in uiterste noodzaak; geen geweld ter vergelding of afschrikking) zeer letterlijk op te vatten. Elsevier, 12-07-97
