DNA-vingerafdruk; DNA-fingerprint - (Eng.), onderzoek van DNA-moleculen in bloed, sperma, speeksel of weefsel, als hulpmiddel bij de identificatie van een persoon tijdens een gerechtelijk onderzoek. Gebaseerd op het feit dat ieders DNA uniek is en dat elke cel van eenzelfde mens hetzelfde DNA heeft. Sinds ca. 1985.
De uitslag van de eerste in Nederland gebruikte DNA ‘fingerprint’-proef, aan de hand waarvan daders van verkrachtingen herkend kunnen worden, heeft de onschuld bewezen van de 24-jarige Amsterdammer M. van D. NRC Handelsblad, 13-04-88
Het vaststellen van zogenoemde DNA-vingerafdrukken in rechtszaken door onderzoek van bloed of sperma zal voorlopig alleen worden toegepast in gevallen waarin de verdachte zijn onschuld wil bewijzen. Het Parool, 16-04-88
Via een DNA-vingerafdruk is onlangs een wegens verkrachting veroordeelde man alsnog vrijgesproken: het zaad dat bij de verkrachte vrouw gevonden was kon ónmogelijk van hem zijn. Vrij Nederland, 22-10-88
Het ging dit keer om molekulair biologen die opgeroepen waren om advies te geven of DNA vingerafdrukken wel of niet een bewijs waren voor de schuld van een moordenaar. Natuur & Techniek, augustus 1989
Maar nu gebleken is, dat er aan deze methodes ook wat haken en ogen kleven, is het niet verwonderlijk dat het afgelopen jaar bij een aantal processen de ‘DNA vingerafdruk’ niet als bewijsmateriaal is erkend. Trouw, 14-04-90
De ‘DNA-vingerafdruk’, een nieuwe techniek voor de identificatie van verdachten van zware misdrijven, is opnieuw in opspraak geraakt. de Volkskrant, 11-01-92
tegenwoordig ook in breder verband.
De onderzoeksgroep van Govers heeft in Zuidelijk Flevoland uitgezocht wat in het voorjaar de belangrijkste haarden zijn voor besmetting van de aardappelakkers. Daarbij maakten de onderzoekers gebruik van DNA-vingerafdrukken van de schimmelstammen. de Volkskrant, 01-08-97
