(geb. 1927) VI. schrijver en criticus. Studeerde Germaanse filologie, promoveerde in 1974, is hoogleraar te Antwerpen.
Was redacteur van verscheidene literaire tijdschriften, w.o. 'Nieuw Vlaams Tijdschrift'. Hij koos in zijn autobiografisch getinte proza voor de ideeën van de nouveau roman en schreef o.a. Scherzando ma non troppo 1959, Een eiland worden 1963, Mijn levende schaduw 1965, Een Vlaming bekijkt Nederland 1972, Tussen tuin en wereld 1979 en Mijn huis is nergens meer1982. W. publiceerde voorts literaire kritieken, w.o. Het perzisch tapijt 1966 en Facettenoog 1968, essays en biografische studies, o.m. over H. Marsman. Hij kreeg in 1982 de Driejaarlijkse Staatsprijs voor proza.
