BLONDEEL (Jacobus), Blondelius, geb. te Aalst 1536 (in 1559 verklaart hij oud te zijn 22 jaren, in 1576, 40 jaren). Hij is in 1559 geprofest religieus in de abdij van Egmond, en treedt als getuige op in een gerechtelijk onderzoek over het aanstellen van een nieuwen abt. In 1561 is hij onderwijl priester gewijd, maar behoort nog niet tot het kapittel onder de religieusen van Egmond. In 1570 was hij keldermeester in de abdij en maakte hij als zoodanig in Januari v.d. jaar met den prior Jan van Heusden een inventaris op van de roerende goederen der abdij. Sedert werd hij zelf prior, zoodat tijdens zijn bestuur de verwoesting plaats had. In 1572 te Alkmaar
wonende, beijverde hij zich met den rector Pieter Vekeman, van Meerhout, om van de geplunderde bibliotheek te redden wat hij kon. Aan laatstgenoemde schonk hij in dat jaar een handschrift, bevattende Williram's Paraphrase van het Hooglied (thans berustende in de universiteits-bibliotheek te Leiden: zie den Catalogus: Codices Bibliothecae Publicae Latini, p 69 nr. 130). Dousa bekwam van hem een handschrift der Rijmkronijk van Melis Stoke, dat gevaar liep in een apotheek als oud papier gebruikt te worden. Bockenberg noemt Blondelius onder degenen, die hem behulpzaam waren geweest voor zijne geschiedenis van den Huize van Egmond. Ook met Hadrianus Junius was hij bevriend. Prins Willem legde den oudconventuaal een jaargeld van ƒ 300 toe, waaraan de Staten van Holland sedert de voorwaarde verbonden dat de dus gealimenteerde zijne studie te Leiden zou vervolgen. Inderdaad liet deze zich 23 Juli 1576 als student in de theologie inschrijven en was dus tot de hervormden overgegaan. Van zijn verder lot is tot nog toe niet anders bekend dan dat zijn testament dateerde van 25 April 1591.
Zie: v. Wijn, Huiszittend Leven I, 409, 470-472; Bijdragen bisdom Haarlem II, 194; XXVI, 243, 394, 408; XXXI, 420; XXXII, 285; de Bont, De ‘regale’ abdij van Egmond 161, 176-178.
Bruinvis
