* 22. 2. 1840 te Rotterdam, ✝ 7. 7. 1911 te Stuttgart, ontving zijn muzikale opleiding te Weenen, Leipzig en Brussel, maakte na het eindigen van zijn studiën concertreizen met zijn broeder Daniël, vestigde zich te Rotterdam, waar hij o.m. directeur werd van „Rotte's Mannenkoor", doch verlangde, evenals Daniël, de wereld in te gaan. Hij was achtereenvolgens te Keulen werkzaam; als orgelleeraar aan het conservatorium, te Parijs, te Dresden, 1887 te 's-Gravenhage als directeur van „Toonkunst" en „Excelsior” en vestigde zich in 1893 te Stuttgart als hoofdleeraar aan het conservatorium in orgelspel en compositieleer.
In 1895 professor. In de Wurtembergsche hoofdstad is de Lange in 1911 gestorven. In tegenstelling met zijn vooruitstrevenden broeder Daniël was Samuel de Lange een reactionair; zijn talrijke composities zijn dan ook vrijwel vergeten. Hij heeft veel voor orgel gecomponeerd, o.a. 8 sonates, een groot aantal kleinere werken voor piano, liederen, mannen- en vrouwenkoren, de ballade die Keizerin, Todtenkldnge op. 73 voor sopraan, koor, harp en viool, enz.