(Portret: plaat 80), * 29. 1. 1866 te Clamecy, studeerde te Parijs en te Rome, promoveerde 1895 tot Docteur ès Lettres op een proefschrift Les origines du théâtre lyrique moderne, dat 18% bekroond werd met den Prix Kastner-Bourgault. Hij werd leeraar in de geschiedenis aan de Ecole normale supérieure te Parijs, was de oprichter en leider der muziekafdeeling der Ecole des hautes études sodales, organiseerde 1900 het eerste internationale congres voor muziekgeschiedenis te Parijs, richtte met Combarieu en anderen de „Revue d'histoire et critique musicale" op.
Hij staakte 1909 zijn lezingen aan de Sorbonne om zich uitsluitend aan letterkundigen arbeid te wijden. Tijdens den wereldoorlog vertoefde hij in Zwitserland en schreef daar zijn Au dessus de la mêlée en sedert heeft hij zich meer aan letterkunde dan muziek gelegen laten liggen. Van zijn werken, die in verband staan met de toonkunst noemen wij in de eerste plaats zijn omvangrijken roman Jean Christophe. Het eerste deel verscheen in 1905, het tiende (laatste) deel in 1912; het is in verschillende talen (ook in het Nederlandsch) vertaald. Dit grootsch opgezette werk heeft de geïdealiseerde figuur van Beethoven als hoofdpersoon, werd in 1913 met den „Prix Marcellin Guérin" v. d. Académie bekroond en verwierf in 1915 een vierde gedeelte van den Nobelprijs v. litteratuur. Verder schreef hij: Vie de Beethoven (1903), Musiciens d’autrefois (1908, 6de dr. 1919), Musiciens d’aujourd'hui (1908, 5de dr. 1912), Handel (1910), Voyage musical au pays du passé (1919), talrijke bijdragen, in tijdschriften, enz. Zie verder: Stefan Zweig, R. R. Der Mann und das Werk (1920) en J. Bonnerot,/!. fi. (1922).