* 19. 4. 1856 te Zittau, pianist, leerling van het conserv. te Dresden, waaraan hij zelf korten tijd leeraar was, later aan de muziekschool. In 1907 werd hij prof.
Hij maakte zich grooten naam als vertolker der oude pianomuziek, die hij op zijn historische concerten ten gehoore bracht. Door zijne ontdekking van vele oude muziekmanuscripten in de stedelijke bibliotheek te Lüneburg in het jaar 1903, waardoor nieuw licht werd ontstoken omtrent vele onbekende piano- en orgelwerken uil de eerste helft der 17e eeuw, werd hij vooral bekend. Over zijn ontdekkingen publiceerde B. interessante geschriften, waarvan vooral zijne studiën over Georg Böhm en Chr. Ritter, alsmede zijne opnieuw uitgegeven piano- en orgelwerken uit de 17e eeuw (Aus R. B.’s Historischen Klavierkonzerten, 5 Heften 1927) de aandacht verdienen.