(it.), sinds het begin der 16de eeuw naam voor vrij gevonden instrumentale stukken, in directe nabootsing der motetten. Zij zijn geschreven voor luit, orgel, klavier en maken o.a. ook gebruik van imiteerend contrapunt.
Het R. is de voorlooper van de fuga. De oudste zijn van de 16de eeuwsche luitmeesters (Dalza, Bossinensis, e.a.), de oudste orgel-R. van Buus, Willaert, Cavazzoni, enz. In de 17de eeuw wordt de naam capriccio gebruikt. Aan het eind der 17de eeuw heeft zich in het R. de eenheid ontwikkeld tot de moderne fuga. In de 18de eeuw noemt men dan R. of ricercato een bijzonder kunstig ontwikkelde fuga, die alle contrapuntische kunsten toepast (vergrooting, verkleining, omkeering, enz.). De beteekenis van R. = zoeken (het thema). Vooral Bach muntte in deze kunst uit.