1) boven of onder de noot: het teeken voor staccato;
2) rechts naast de noot: het teeken voor verlenging van de noot met de helft der waarde, dus. Een tweede punt bedraagt de helft der eerste, enz. b.v.
3) in de 17de-18de eeuw beteekent de punt vaak y4 van de toeneming in waarde, b.v.
4) in de perfecte mensureering: punctum perfectionis bij een driedeelige noot — of punctum divisionis tot scheiding van kleinere notenwaarden;
5) in de imperfecte mensureering: punctum additionis of wel verlengingspunt van heden.