(Latijnsch mollis = week) benaming van het toongeslacht, dat tegengesteld is aan Dur met donkerder, weeker en meer vrouwelijk karakter. Het tegengesteld karakter komt voort uit den geheel anderen oorsprong, die zelfs natuurkundig als klankexperiment is vast te stellen.
Het is verkeerd M. uit Dur af te leiden en Dur te beschouwen als primair, M. als secundair. De naam M. wordt het eerst in de 10de eeuw gebruikt door Odo van Clugny tot aanwijzing van de ronde b (b— B molle of B rotundum) in tegenstelling tot de vierkante ( , B durum, B quadratum) De naam M. werd toen overgedragen op het hexachord f-d, dat niet b maar bes bevatte en ging tegen het einde der 17de eeuw over op de toonsoort en het accoord met kleine terts. Zie H. Riemann, Geschichte der Musiktheorie, bl. 440 en v.