(Portret plaat 70), * 24. 11. 1848 te Würzburg, ✝ 16. 5. 1929 te Berlijn, sopraanzangeres vat. grooten naam. Trad eerst te Praag, daarna te Danzig en Leipzig op tot zij 1870 als coloratuurzangeres verbonden werd aan de Hofopera te Berlijn.
In 1886 verbrak zij haar contract en ging naar Amerika, waar zij dramatische sopraanpartijen vervulde en in 1888 met den tenorzanger Paul Kalisch huwde. In 1890 keerde zij naar Duitschland terug, trad aanvankelijk als gast op, werd weer te Berlijn verbonden en vierde er triomfen als Wagnervertolkster. Later werkte zij met voorliefde mede aan de „Mozart-Festspiele” te Salzburg. Tot op hoogen leeftijd is Lilli Lehmann een der voortreffelijkste zangeressen gebleven, uitmuntend in het lied zoowel als in de aria, door zang zoowel als muzikale voordracht. Sedert 1892 woonde zij weder te Berlijn. Zij schreef o.a.: Studie zu Fidelio (1904), Studie zu Tristan und Isolde (1908), Meine gesangskunst (1902), Mein Weg (1913).