(Portret: plaat 7) 31. 1. 1798 te Belzig bij Wittenberg, ✝ 7. 11. 1859 te Dresden, componist. Zoon van den cantor Christian G.
R., was leerling van de Thomasschool te Leipzig, gaf 1818 het plan om in de theologie te studeeren op en stelde zich onder leiding van Schicht. Met behulp van een beurs van de Pruisische regeering ging hij naar Weenen, waar hij als zanger en pianist optrad, studeerde nog bij P. Winter te München, had daar succes met een ouverture en entreacte-muziek bij het drama Nero en zag zich door de Pruisische regeering in staat gesteld om in Italië zijn studiën voort te zetten. In 1825 te Berlijn teruggekeerd ontwierp hij plannen voor een conservatorium aldaar, die echter niet zijn verwezenlijkt, evenmin als het in 1826 door hem ontworpen plan voor een conservatorium te 's-Gravenhage, waarvoor hij derwaarts reisde (In het Gedenkschrift van het eeuwfeest van het Haagsche conservatorium vinden wij ten minste zelfs geen gewaggemaakt van voorstellen van Reissiger). Kort daarop volgde hij Marschner te Dresden op als muziekdirecteur der Duitsche opera, werd later hofkapelmeester, verving tijdelijk Morlacchi als dirigent der Italiaansche opera. Reissiger is een zeer vruchtbaar componist geweest, maar thans vrijwel vergeten. Componist van een aantal opera's, o.a. Die Felsenmühle von Etalières, waarvan de ouverture nog wel op programma's voorkomt, Turandot, Didone abbandonata, Adèle de Foix, Der Schiffbruch der Medusa, verder het oratorium David, 10 groote missen en andere kerkmuziek, een Symphonie op. 112, een ouverture, acht strijkkwartetten, zes pianokwartetten, 27 trio’s, waarvan op. 85 E-dur en op. 181 G-mol vooral bekendheid genoten, twee vioolsonates, veel pianomuziek o.a. sonates, rondo's, 12 Valses brillantes, waarvan in latere uitgaven een ten onrechte Webers letzer Gedanke is gedoopt, een groot aantal, destijds zeer populaire liederen, enz. Zie: H. Pfeil, Karl Gottlieb Reissiger (1879).