* 25. 8. 1744 te Mohrungen, ✝ 18. 12. 1803 te Weimar. Heeft recht op een eereplaats in elk muzieklexicon, niet alleen wegens zijn verdiensten in zake den wederopbloei van het volkslied en de uitwerking daarvan op het Duitsche kunstlied, maar ook omdat hij in zijn Kalligone (1800) den grondslag voor een nieuwe esthetica legde.
Hij was de eerste, die vaststëlde, dat om een kunstwerk te waardeeren, men in den geest van den kunstenaar moet doordringen.