(Portret plaat 5), * 27. 5. 1799 te Parijs, ✝ 17. 3. 1862 te Nice, componist (van Isr. afkomst, zijn eigenlijke naam was Levy). Hij was vriend en leerling van Cherubini, studeerde van 1809 tot '19 aan het conserv. te Parijs, behaalde in 1819 den Prix de Rome met zijne cantate Herminie. Na zijn terugkeer uit Italië zette hij zich aan het componeeren van komische en ernstige opera's.
Aanvankelijk behaalde hij slechts bescheiden succes o.a. met Clari (1828), Le dilettante d'Avignon (1829) en Attendre et courir (1830), tot hij na misschien een dozijn werken gecomponeerd te hebben met La Juive voor den dag kwam. Op 23. 2. 1835 voor de eerste maal in den Grand Opéra opgevoerd, met Nourrit als Eleazar, staat dit meesterwerk op operagcbied nog steeds op het repertoire. Hetzelfde jaar had Halévy een even groot succes in den Opéra Comique te boeken met l'Eclair, een bevallig werk met 2 sopranen en 2 tenoren in de voornaamste rollen. Daarop volgden een aantal werken, die niet insloegen tot hij in 1841 met La Reine de Chypre een nieuwen triomf behaalde. Ook zijn Charles VI vond bij het publiek een gunstig onthaal. Halévy heeft nog een groot aantal opera's gecomponeerd, alsmede cantates, mannenkoren, romances enz., doch deze zijn ten eenenmale vergeten.In 1827 was hij leeraar in de harmonie aan het Conservatoire geworden, in 1833 volgde hij Fétis op als leeraar in contrapunt en fuga, in 1836 werd hij lid van het Institut, in 1854 permanent secretaris der Académie des Beaux Arts. In 1861 noopte zijn gezondheidstoestand hem naar Nice te gaan en daar overleed hij het volgend jaar. Zijn biografie schreven o.a. Léon Halévy (1862) en A. Pougin (1865).