* 1557 te Venetië, ✝ 12. 8. 1612 aldaar, als organist der S. Marco, neef van bovengen., is ontegenzeggelijk de grootste Italiaansche meester van zijn tijd en zijn invloed op de toonkunst heeft zich nog lang na zijn dood doen bemerken: Heinrich Schütz behoort tot zijn leerlingen, Mich.
Praetorius tot zijn volgelingen. Na van 1575 tot 1579 aan het hof te München vertoefd te hebben, werd hij 1585 eerste organist der San Marco en bleef dit tot zijn dood. Zijn meerstemmige instrumentale concerten en canzones alsmede zijn orgelcomposities gaf hij in het licht met die van zijn oom. Zijn voornaamste werk vormen de Symphoniae Sacrae (1597 en 1615) Nieuwe uitgaven van zijn werk bezorgden o.a. Wasielewski, Riemann en Ritter. Winterfeld gaf in 1834 een monografie in drie deelen over hem uit.