Ital.: fermata of corona; Fr.: point d'orgue; Eng.: pause. In het Hollandsch soms, ten onrechte orgelpunt genoemd.
De fermate verlengt de notenwaarde; boven een maatstreep beteekent zij een tusschengeschoven rust. De duur der fermate is niet met juistheid te bepalen; hij moet uit den samenhang worden afgeleid. Na de „fermate" in concerten of concertstukken (zie daar) volgt de cadens (zie daar). In nieuwe werken vervangen toonherhaling, herhaling van accoorden of toonfiguren vaak de fermate in de begeleidende stemmen, zooals die in opera's gebruikelijk was. Zie o.a. Shéhérazade van Rimsky Korssakoff.