Toonaard.
1e. In de Grieksche muziek op de basis van de toonladder, loopend van e tot e, zonder verhooging of verlaging. (Zie Grieksche muziek).
2e. In de Middeleeuwen id. id. van d tot d. De Dorische toonladder, ook eerste kerktoonaard (zie daar) genoemd, werd zeer veel gebruikt.
Karakteristiek in deze Middeleeuwsche toonaard is de sext; men spreekt van de Dorische sext, o.a. in de stijgende melodische kl. terts toonsoort. Niet zelden werd echter, ook in de Middeleeuwen, deze sext weer verlaagd.