(Portret plaat 11), * 10. 12. 1822 te Luik, ✝ 9. 11. 1890 te Parijs, componist en organist, leerling van Reicha te Parijs, daarna van de Cons. te Luik en Parijs, waar Zimmermann (piano), Leborne (theorie) en Benoist (orgel) zijn leeraren waren. Hij vestigde zich 1843 te Parijs als muziekleeraar en werd organist van St.
Jean-St. François en in 1859 aan de Ste. Clotilde, trad tevens als koordirigent op en kwam in 1846 met zijn Bijbelsche idylle Ruth als componist voor den dag. In de periode 1850—1870 componeerde hij nagenoeg niets, tusschen 1869 en 1879 schreef hij zijn oratorium Les Béatitudes, dat met zijn Rédemption (1872) tot zijn populairste composities behoort. In 1872 werd Franck benoemd tot leeraar in het orgelspel aan het Conservatoire te Parijs, als opvolger van Benoist, en bij de vervulling van dit ambt, tot zijn dood door hem bekleed, is hij het middenpunt geworden van 'n gansche schare jonge Fransche componisten, die in hem hun leider zagen. „Le père Franck”, gelijk men hem noemde, is de grondlegger geweest van de jongFransche school, waarbij zijn persoonlijkheid niet minder dan zijn rijke muzikale gaven, grooten invloed heeft geoefend op de ontwikkeling van zijn leerlingen, zooals Duparc, de Castillon, d'Indy, Chausson, de Bréville, Ropartz, Bordes, Lekeu. De meerderheid zijner composities dagteekent uit de laatste tien jaren zijns levens: zijn Variations Symphoniques, de vioolsonate, het koorwerk Psyche, de D-mol symphonie, het strijkkwartet, de drie groote orgelkoralen, enz. Behalve de reeds genoemde werken vermelden wij van zijn composities: de oratoria Ruth (1846) en Rebecca (1881), de symphonische gedichten: Les Eolides (1876); Les Djinns (1884), Le, chasseur maudit (1883), de opera's Hulda (1885) en Ghiselle (1889), waarvan de eerste opvoeringen, onderscheidenlijk in 1895 en 1896 te Monte Carlo hebben plaats gehad, vier pianotrio's, een pianokwartet, Preludium, Choral et Fugue voor piano, Preludium, Air el Finale voor id., motetten, gezangen met begeleiding van orgel of orkest, o.a. het bekende Panis Angelicus, a cappella-koren, enz. Men zie verder o.a.: Arthur Coquard: César Franck (1891), V. d'Indy: C. Franck, l’Artiste et son oeuvre (1906), J. Tiersot: Un demi-siècle de musique française, enz.