Fr.: schitterend, fonkelend.
1) Men spreekt van brillanten aanslag (krachtig non legato, bij passagespel, dubbele noten, octaven, sexten, etc.) bij het pianospel; brillante techniek bij violisten, enz.
2) Brillante stijl; componeertrant, waarbij ruim plaats wordt gegeven aan virtuoos passagespel. De bijvoeging „brillant” in composities uit den tijd der „technici" (zie daar) is niet zeldzaam (o.a Weber: Polacca brillant; Chopin: Variations brillantes op. 12, Grande Polonaise brillante op. 22 etc.)