* 30. 11. 1847 te Köthen, ✝ 3. 8. 1902 te Dessau, comoonist, studeerde te Dresden, was 1867—1872 dirigent aan verschillende schouwburgen, werd 1873 hofkapelmeester te Neustrelitz, 1882 idem te Dessau, zag zich 1900 door Erlangen benoemd tot doctor h. c. Met zijn opera's: Mirjam (1871), Iwein (1879). Gudrun (1882), Die Hochzeit des Möncf’S (1886) sluit hij zich nauw bij Wagner aan.
Verder schreef hij drie oratoria, (o.a. Die Zerstórung Jerusalems), die evenmin van een oorspronkelijk talent getuigen. Zijn beste werk heeft hij geleverd met zijn orkestwerken, waaronder zes symphonieën, zijn kamermuziekwerken en zijn liederen.