* 18. 1. 1841 te Ambert, ✝ 13. 9. 1894 te Parijs, jurist en componist, was aanvankelijk ambtenaar aan een der ministeries, terwijl hij intusschen muzieklessen nam. Hij zette zijn eerste schrede op het gebied der kunst met de operette VEtoile, in 1877 bij Les Bouffes-Parisiens opgevoerd.
Zijn succes steeg met VEducation manquée, van 1879 dagteekenend. Door een reis in gezelschap van Duparc naar München maakte hij kennis met Wagners kunst en dit bracht een grooten ommekeer bij hem te weeg. Teruggekeerd kreeg hij een werkkring bij Lamoureux' orkest en kon zich geheel aan de muziek wijden. Achtereenvolgens bracht Lamoureux met zijn orkest van hem ten gehoore: de rhapsodie Espana (1883), La SulamUe, voor mezzospr. en vrouwenk. (1885) en fragmenten van zijn opera Gwendoline, terwijl intusschen ander werk van hem: Dix pièces pittoresques voor piano (1881), Valses romantiques voor 2 piano’s (1883) het licht zag. Gwendoline. werd in 1886 voor de eerste maal te Brussel gegeven, in 1887 kwam zijn Le Roi mal gr é lui in de Opéra Comique voor 't voetlicht. Eerst in 1893 werd Gwendoline te Parijs gegeven. Verder heeft Chabrier o.a. een „Bourrée fantasque" voor piano, een koorode A la musique gecomponeerd. Zijn opera Briseïs is onvoltooid gebleven. Zie G. Servië re s E. Ch. (1912).